Mistrzostwo Taktyczne: Jak Habib Beye Przemienił Stade Rennes

Kiedy Habib Beye objął stanowisko w Stade Rennais w styczniu, klub balansował na krawędzi spadku, znajdując się w strefie barażowej. Po niezwykłym zwrocie akcji jego kontrakt został przedłużony, a jego taktyczna biegłość zasługuje na bliższe zbadanie. Powierzenie Beye'owi stanowiska było ryzykiem, które jednak opłaciło się spektakularnie, nie tylko w wynikach, ale także w taktycznej finezji, jaką wniósł do zespołu.

Strategiczna przebudowa Rennes pod kierownictwem Beye'a rozpoczęła się od zmiany z konwencjonalnego ustawienia 4-4-2 na bardziej dynamiczne 3-5-2. Ta zmiana wykorzystała mocne strony drużyny, szczególnie poprzez wykorzystanie wahadłowych, którzy mogli zapewnić zarówno szerokość, jak i defensywną solidność. Nacisk na obronę w trzech był kluczowy, pozwalając Rennes wykorzystać szybkie przejścia i kontry, strategię, która była kluczowa w ich siedmiu zwycięstwach ligowych pod wodzą Beye'a.

Kluczowym elementem taktycznego ustawienia Beye'a było wykorzystanie nachodzących wahadłowych, którzy byli niezbędni zarówno w fazach defensywnych, jak i ofensywnych. Popychając wahadłowych wyżej na boisku, Rennes mogło rozciągnąć defensywę przeciwnika, tworząc przestrzeń dla trio pomocników do wykorzystania. To podejście zostało dodatkowo wzmocnione przez inteligentny ruch centralnych pomocników, którzy często wymieniali się pozycjami, aby zakłócić strukturę defensywną przeciwnika.

W ataku system Beye'a opierał się w dużej mierze na pionowych podaniach i szybkim ruchu. Dwóch napastników w ustawieniu 3-5-2 często miało wsparcie od centralnego pomocnika ofensywnego, co tworzyło trójkąt, który mógł obciążyć centralną obronę przeciwnika. Dzięki temu Rennes mogło utrzymać presję w ostatniej tercji boiska i przekształcać obronne odbiory w okazje do zdobycia bramki, taktyka, która okazała się skuteczna w ich wspinaczce na 11. miejsce w Ligue 1.

Defensywnie, nacisk Beye'a na zwartość i pressing był widoczny. Trzej obrońcy centralni, chronieni przez zdyscyplinowaną pomoc, mieli za zadanie utrzymywać zwartą formację, która ograniczała przestrzeń dla napastników przeciwnika. Ta defensywna solidność została uzupełniona wysokim pressingiem, mającym na celu zakłócenie gry przeciwnika i wymuszenie strat w niebezpiecznych obszarach.

Taktyczna mądrość Beye'a, połączona z jego zdolnością do dostosowywania i rozwijania strategii zespołu w miarę postępu sezonu, była kluczowa w udanej walce Rennes o uniknięcie spadku. Jego przedłużenie kontraktu to nie tylko nagroda za przetrwanie, ale także uznanie jego zdolności do przekształcenia zmagającego się zespołu w taktycznie bystrą i konkurencyjną drużynę. Gdy Rennes stara się zbudować na tym sukcesie, ciągły wpływ Beye'a może ustawić scenę dla jeszcze większych osiągnięć.